Het is nog geen jaar geleden dat ik ze live heb gezien eerste keer. Nu heb ik de kans gehad om ze weer te zien in een onvergelijkbare setting. zijn gerijpt, ze zijn steviger en blijven die essentie behouden die hen anders maakt.
Met drie nieuwe nummers, twee versies van nummers van hun eerste album He perdido los zapatos en vele andere versies van bekende klassiekers Nena Daconte belandden in een volgepakt Palau de la Música.
Nena Daconte bracht maandag een heruitgave van He perdido los zapatos met drie thema's die niet in de eerste editie waren opgenomen. Bevat twee versies van hun liedjes hou mij ook voor de gek y Pierdo el tiempo en een derde versie van een thema genaamd De machtige Quinn.
Met dat alles, ingelijst in de concerten van de 8e Mill.lenni-festival en ingepakt in 8 muzikanten en strijkers inbegrepen, Nena Daconte verleid in een warm en hecht concert.
En dus begonnen ze hun liedjes te presenteren die werden gemengd met verschillende versies die waren geselecteerd voor de gelegenheid van klassieke liedjes die iedereen kent.
Het gevoel is hetzelfde als de vorige keer: het is kort geweest…heel kort. Ik weet het niet, je kunt meer vragen van een groep die maar één cd heeft uitgebracht., maar je weet dat het voor een volger altijd klein is….
Ik herinner me de titels van de 3 ongepubliceerde nummers die ze ons presenteerden, maar er was er één waar ik van hield en die mijn verlangen naar meer Nena Daconte ontketende en dat al snel, muy pronto, nieuw materiaal klaar hebben en waar het mee kan wrijven Ik ben de schoenen kwijt.
Het is duidelijk dat Mai Meneses en Kim Fanlo niet de versies zijn. Zijn ding zijn de liedjes gecomponeerd door Mai en gearrangeerd en geproduceerd door Kim (wie moet ik zeggen dat mijn sympathie steeds meer wint, Mijn respect als muzikant is er al heel lang).
Ik kan weinig meer toevoegen, omdat ik mezelf zou herhalen en herschrijven wat ik heb geschreven. Ik wil dit bericht afsluiten door een zin te verzamelen die ik ergens heb gelezen, die ik erg leuk vind en die ze heel goed beschrijft:
Ze is zo zacht als haar liedjes en hij is zo sereen als haar arrangementen.
dat is de basis, dat is Nena Daconte.
Pau, wat een toeval !!!! Ik was ook in het Palau !!!…
Een Palau vol om te barsten, met een toegewijd en medeplichtig publiek.
Ik kan niets meer toevoegen aan wat je hebt gezegd… Ik zou herhalen wat je hebt geschreven.
Maar ik zou uiteindelijk zeggen::
Naïef en fragiel zij met haar composities, en volwassen en zeker hij met zijn arrangementen. Perfecte balans.